Jeroen had van het weekend ineens zin in wat lekkers bij de thee. Hij vroeg me of ik een chocolade cake wilde maken. Dat wilde ik wel doen, dus ben ik een receptenboek ingedoken. Daar stond hij: de chocolade pecanoten cake. Vanaf het papier lachte hij me al toe. Dus de ingrediënten werden al gauw op mijn boodschappenlijst genoteerd. De meeste ingrediënten had ik nog wel in huis, sommige moesten even aangevuld worden, maar één ding had ik nog niet. Ahornsiroop. Wat? Ja, ahornsiroop. Zoekend in de supermarktschappen vraag ik een vakkenvuller naar de ahornsiroop. Die arme jongen heeft de hele winkel voor me afgezocht. Tenslotte komt hij met de mededeling: 'Sorry, we hebben geen adoornsiroop. Mijn baas heeft er zelfs nog nooit van gehoord!'
Ik ben een beetje teleurgesteld naar huis gegaan, thuis gekomen mijn kast en lades ingedoken en op internet gekeken naar vervanging voor de ahornsiroop. Gelukkig had ik nog honing in huis. Die kwam volgens internet als de vervanger uit de bus.
Dus alle spullen gepakt en gaan bakken. Een uur later stond er een heerlijk uitziende chocolade-pecannoten cake voor mijn neus. Die hebben we eens heerlijk geproefd. En nee, ik heb niet alles zelf opgegeten! De buren mochten ook van een stuk genieten. Hij was machtig (nadruk op machtig) lekker!
Enig nadeel was dat ik te ongeduldig was, gelijk uit de oven heb ik twee stukken afgesneden. Maar het was nog zacht en nattig, niet echt luchtig en droog als een cake.
De cake is bijna op. Wie krijgt het laatste stukje?
