Vrijdag is het dan zo ver. Marq. gaat bakken! Ik moest alleen nog een paar kleine boodschapjes hebben. Op de terugweg van de winkel naar huis zit ik me al te bedenken dat ik wat vergeten ben...getsie! dat begint al lekker. Een buurvrouw kan gelukkig even oppassen, dus ik weer snel heen en weer. Hè hè, mevrouw kan dan eindelijk beginnen met de gevulde koek.
Men neme koude boter, bloem, enz. enz.
Koude boter, dat stond er duidelijk niet voor niets bij! Ik heb het geweten. O, jakkes! Wat werd ik er chagrijnig van! Want beste lezer, als de boter in dit recept wat warmer word door bijvoorbeeld je handen of aanrecht........dan is er werkelijk niets meer mee te beginnen met je eerst zo mooie deeg!
Zo goed en zo kwaad (vooral kwaad) als het ging heb ik het deeg van mijn aanrecht geschraapt.
Hier zie je het eindresultaat:
Volgens recept leg ik het even in de vriezer. Zo word het een mooi stevig deegje.
Vol enthousiasme stort ik me op het uitsteken van de rondjes. 16 rondjes had ik in totaal nodig, na het 4e rondje ging het weer mis. Alles bleef aan het aanrecht plakken, omdat het weer zacht was geworden. Ik heb alles weer eraf geschraapt en was dit keer zo slim om het op bakpapier te leggen.
Het deeg heeft even in de vriezer gelegen, daarna heb ik heel snel alle andere rondjes uitgestoken.
Tegen de tijd dat ik bij rondje 14 kwam was alles weer zacht geworden. Ik had geen zin om nog langer te moeten wachten dus met wat gepeuter kwam alles toch nog van het bakpapier af.Je moest alleen niet zien hoe!
Mijn irritatie was inmiddels tot een hoogtepunt gekomen...de bolletjes (zelfgemaakte) amandelspijs kwakte ik in het midden, de andere rondjes drukte ik er bovenop, de amandelen werden er door mij in gedrukt en de bakplaat smeet ik nog net niet de oven in....zo! die konden bruin bakken!!
Toen ze eenmaal klaar waren was ik weer een beetje tot rust gekomen en zag de keuen er weer tiptop uit, want eerst was het een chaos:
 |
| Het eindresultaat mag er zijn |
 |
| Het zijn enorme koeken geworden. Wij doen ze door de helft! |
